Nieuwe lingerie

Daar sta ik dan. 

Tussen vier vrouwen, pronkend met hun mooie, perfecte lijf.
Vier vrouwen die ik al een tijdje ken, ze zijn als zusters voor me.
We houden ervan om hier zo te staan en te kijken naar voorbijgangers.
Met een zwoele blik kijken we ze aan. 

Ik sta hier samen met Vera het langst. Het raam was eerst smaller en pasten we er precies met z’n tweetjes in. Nu is het pand van de aangrenzende bakkerij overgenomen. Van de kleinere ramen is één groot raam gemaakt en staan we met z’n vijven. Vera, Cloë, Rachel Melanie en ik. 

Ik heb mijn blik op de mensenmenigte gericht die in de motregen langsloopt. Sommigen met een paraplu, anderen met gebogen hoofd, verscholen onder een capuchon. Er zijn er ook die de regen niet lijkt te deren. Ze kijken om zich heen. Ze kijken naar ons.
Sommige vrouwen of mannen wijzen soms naar mij of één van mijn vriendinnen. Het gebeurt vaak dat er iemand nog eens achterom kijkt. Een glimlach om de mond.

Ik kijk nog eens naar de vier vrouwen. Mooie slanke, sexy vrouwen. Met mooie, sexy kleding.

Vera heeft een prachtig setje aan. Een zachtroze broekje en bh met aan de bovenkant van elk kledingstuk een zwart kanten randje, versierd met een klein roze strikje. De openvallende zwarte kanten jas maakt haar uitdagend.

Cloë houdt van bont. Nepbont, want zij is tegen dierenmishandeling. Ze heeft haar hand in haar zij. Daardoor valt het jasje wat open en is haar mooie lingeriesetje goed te zien. Lavendelblauw. Een longline bh, een schattig broekje en een charatelgordel die met zwarte linten de kousen omhoog houdt. Ze heeft prachtige benen. Eigenlijk hebben we allemaal mooie benen.

Naast haar staat Rachel. Ik vind de lippen van Rachel mooi. Ze heeft knalroze lippenstift op. De kleur past fantastisch bij haar paarse kanten kleding. De contouren van de kanten body laten haar slanke taille en brede heupen prachtig uitkomen. Ze heeft haar kin wat uitdagend naar voren gestoken.

Melanie, rechts naast me, kijkt strak naar een jongeman die aan de andere kant van de straat tegen een muurtje staat geleund. Hij is druk bezig met zijn telefoon. Haar starende blik valt hem niet op.
Melanie is een beetje mannengek. Ze wijst me altijd op mooie mannen. ‘Kijk, die is leuk!’ wijst ze met haar perfect gevormde hand. Ik heb een hele andere smaak qua mannen dan Melanie, dat is wel duidelijk.

Melanie is in het zwart. Ze vindt zichzelf een beetje mollig, dus zwart is dan lekker veilig. Maar ze is helemaal niet mollig, dat denkt ze maar. Het zwarte leer staat haar goed. De ritssluiting aan de voorkant van haar corset is niet helemaal dicht aan de bovenkant. Om haar nek heeft ze een klein zwart sjaaltje waardoor de aandacht op haar borst en schouders valt. 

Ik kijk naar de mensen die voorbij lopen. Een jongetje staat met zijn neus tegen het raam gedrukt. Zijn bruine oogjes kijken naar me. Ik zie zijn mond het woord ‘pappa’ vormen. En met zijn kleine vingertje wijst hij naar me. Pappa komt naast hem staan en zegt wat tegen zijn zoontje. Hij kijkt verder niet naar mij maar buigt zich naar beneden. Het jongetje begint enthousiast te knikken. De vader pakt hem bij zijn kleine handje en ze lopen verder.

Opeens voel ik hoe mijn arm van achteren wordt beet gepakt. Met een stevige ruk wordt mijn arm er bij mijn schouder afgetrokken. Ik verlies mijn evenwicht en val schuin naar achteren, met mijn hoofd tegen een glazen wand. Boven me zie ik mijn vier vriendinnen die het blijkbaar niet hebben zien gebeuren. Geen van allen reageert.
De aanvaller loopt weg, met mijn arm. Even later komt de dader terug met een handlanger. Ik beweeg me niet.
De handlanger zegt : “Lossen we straks wel even op.”
“Oké”, zegt de dader “eerst koffie?”

Daar lig ik dan.

Ik zie alleen mijn vriendinnen, die nog steeds naar de mensenmenigte staren. En Melanie kijkt nog steeds strak naar de jongeman. De felle lamp in het spiegelplafond schijnt precies op mijn overgebleven arm. 
Ik schrik! In het spiegelplafond zie ik opeens dat ik náákt ben.
Spiernaakt!
Ik denk er aan hoe ik daar gestaan heb tussen de vier meiden. En niemand iets zeggen he?!! Daar moeten we het later nog eens over hebben. Dat kán toch niet! Zelf lekker in van die mooie lingerie staan en mij er niet op wijzen dat ik naakt ben. Ongehoord!
Ik ben eigenlijk blij dat ik nu lig, nu valt het niet zo op. 

Na een half uurtje komen de dader en de handlanger weer terug. Nu heeft de handlanger mijn arm in zijn hand. Hij drukt de arm tegen mijn schouder en met een harde klik zit de arm weer op z’n plek.
“Zo!” zegt de dader, “nu kleren aan.”
Ik ben blij dat het toch iemand is opgevallen dat ik naakt ben.
De dader trekt, nu wat voorzichtiger, mijn armen omhoog. De satijnen stof valt soepel over mijn bovenlijf.
Wit! Mijn lievelingskleur!
Om mijn bovenbeen komt een kanten band. Op mijn hoofd wordt een sluier vastgemaakt. In de hand van mijn terug verkregen arm krijg ik een klein boeketje kunstbloemen.
Ik voel me sexy en elegant tegelijkertijd.

De man komt naast me staan en hij bevestigd een bordje op de standaard die voor me staat. ‘Bruidslingerie van Hunkemöller’ staat erop.